چاپارطوس/ خراسان رضوی ماه رمضان، ماه آگاهی بیشتر از حقایق هستی، تقویت اراده و آزادی از زنجیرهای درونی است. این ماه جان‌ها را طراوتی جانانه می‌بخشد و چشم وگوش مومنان را با نوای معنوی همراه می‌کند.
اندونزی به عنوان پرجمعیت‌ترین کشور مسلمان در جهان شناخته می‌شود؛ این کشور دارای فرهنگی غنی بوده و از این رو مردم این کشور هر ساله برای استقبال از ماه مبارک رمضان سنت‌ها و آیین مخصوص به خود را برگزار می‌کنند که این مراسم به عنوان آداب و رسوم این کشور در اعیاد مذهبی شناخته می‌شود و گردشگران بسیاری را جذب این کشور می‌کند. علاوه بر این‌ها ذبح بز و یا گاو برای استقبال از ماه رمضان، آدابی است که تحت عنوان «مئوگانگ» و از ۱۴۰۰ سال پیش تاکنون برگزار می‌شود.
یکی از سنت‌های خاص این کشور در استقبال از رمضان، ترقه‌بازی و آتش‌بازی کودکان در خیابان ها است که به یک فرهنگ در میان جامعه تبدیل شده است و اغلب در تعطیلات عید نیز دیده می‌شود؛ در دست گرفتن مشعل توسط مردم این کشور از دیگر رسوم اسقبال از ماه مهمانی خدا است.
از جمله آیین‌های مردم این کشور در ایام ماه رمضان می‌توان به صرف وعده‌های سحر و افطار در کنار یکدیگر و عذرخواهی از اشتباهات گذشته اشاره کرد. زیارت درگذشتگان نیز از دیگر آداب این کشور در ماه رمضان است که در جهت زنده نگه‌داشتن یاد آن‌ها و توجه به زندگی پس از مرگ صورت می‌گیرد.
مردم مسلمان این کشور در رمضان رویه زندگی خود را تغییر می‌دهند و بیشتر وقت خود را صرف عبادت، تلاوت قرآن و تردد به مساجد می‌کنند. مسلمانان این منطقه پس از رویت هلال ماه تا صبح در مسجد می‌مانند، طبل می‌زنند و آغاز این ماه را به یکدیگر تبریک می‌گویند. به علاوه مسلمانان اندونزی در عید فطر از خانه‌های خود خارج می‌شوند و ندای الله‌اکبر سر می‌دهند.
مردم این کشور قبل از افطار و برای خرید خوراکی‌های مخصوص این ماه مبارک به غرفه‌های غذایی که شامل غذاهای سنتی، نوشیدنی‌های شیرین و بهترین غذاهای مخصوص افطار می‌شود، رفته و برای سفره افطار خود خوراکی تهیه می‌کنند؛ این سنت با نام «نگابورات» یا «بازارگردی در رمضان» شناخته می‌شود.
«ابهم» نوعی شیرینی شبیه به کیک است که در این ماه مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ همچنین برنج به همراه ماهی، مرغ و گوشت غذای معروف و اصلی مردم این منطقه در این ماه محسوب می‌شود.
در کشور اندونزی تمام رستوران‌ها و قهوه خانه‌ها در طول روزهای ماه رمضان تعطیل و مساجد در طول شبانه روز باز هستند و هنگام غروب برای افطاری دادن به روزه‌داران آمادگی کامل دارند. گروهی از جوانان هر روز در هنگام سحری و افطار به خیابان‌ها رفته و برای آگاه کردن مردم از مان افطاری و سحر به طبل‌زنی می‌پردازند و این اقدام در واقع نمادی از ماه رمضان در کشور اندونزی شناخته می‌شود.
از دیگر آداب مردم اندونزی در ماه مبارک رمضان می‌توان به سنت «نیدران» اشاره کرد؛ این مراسم در دهمین روز از ماه رمضان برگزار می‌شود که طبق آن افراد شرکت‌کننده پس از اقامه نماز در آرامگاه والدین خود به خوردن غذا به صورت دسته جمعی می‌پردازند.
«بالیماو»، «پادوسان» و «وگدران» نیز از آیین‌هایی هستند که در روزهای پایانی ماه مبارک رمضان برگزار می‌شوند، که لزوم توجه به پاکیزگی درونی و ظاهری مسلمانان و روزه‌داران از جمله آداب برگزاری آن‌ها به شمار می‌رود.
برگزاری مراسم شب‌های قدر و احیاء نیز از دیگر رسومی است که در این کشور برگزار می‌شود. در این شب‌ها تعدادی از ایرانیان مقیم اندونزی و خانواده‌های آن‌ها در محل اقامت‌گاه سفیر ایران در جاکارتا حضور داشته و مراسم سوگواری شهادت امام علی(ع) را برگزار می‌کنند.
مسلمانان اندونزی ده شب پایانی ماه رمضان را به شب زنده‌داری و عبادت سپری می‌کنند و معتقدند شبی از این شب‌ها، شب قدر است. همچنین به مناسبت شب نزول قرآن کریم، مراسمی در قصر ریاست جمهوری اندونزی برگزار و مراسم احیاء شب‌های قدر به صورت سراسری از رادیو و تلویزیون این کشور پخش می‌شود.
عید فطر در اندونزی
عید فطر در اندونزی با نام «لباران» شناخته می‌شود. تعطیلات رسمی این عید سه روز است و «مادیک» یکی از آداب رایج در این روزها است که بر اساس آن افراد به منزل والدین خود رفته و به برگزاری جشن در کنار یکدیگر می‌پردازند.
مردم اندونزی در این روز غذاهای مخصوصی مانند «رندانگ»، «اوپور آیام» که مرغ پخته شده در شیره نارگیل است که در زمان افطار همراه با کوفته برنجی داخل برگ درخت خرما برای مهمانان تهیه شده و سرو می‌شود. در این روز کودکان لباس‌های نو به تن کرده و از بزرگ‌ترها عیدی دریافت می‌کنند.با این حال به دلیل شیوع و همه‌گیری ویروس کرونا در ماه رمضان سال گذشته و امسال بسیاری از این آداب و رسوم در کشور اندونزی لغو شده و یا با محدودیت‌هایی برگزار می‌شوند. سال گذشته تمام سفرها طی تعطیلات عید فطر ممنوع اعلام شد و حمل‌ونقل عمومی بین شهرهای بزرگ نیز به حالت تعلیق درآمده بود و به سبب رعایت و اجرای این قوانین، ده‌ها هزار سرباز در ایستگاه‌های بازرسی قرار گرفته بودند.