گروه معارف - عضو هیات علمی گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد گفت: التزام امام حسین(ع) به حفظ سنت و نفی بدعت تا آنجا بود که وقتی کار به رویارویی نظامی با لشکریان ابن سعد کشیده شد و معین و یاوری در آوردگاه کربلا برایش باقی نماند، سرفرازانه پا در میدان شهادت نهاد تا با خون خود، بدعت گزاران اموی را در پیشگاه تاریخ رسوا سازد.
علی ناظمیان‌فرد در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان رضوی، اظهار کرد: حسب آنچه در تاریخ آمده است، مخالفت امام حسین(ع) با حاکمیت یزید و اعلام نفی مشروعیت او زمانی آغاز شد که فرماندار مدینه، ولید بن عتبة بن ابی سفیان، از آن حضرت خواست تا با یزید بیعت کند.
وی افزود: در این هنگامه‌ای که مناسبات سیاسی و اجتماعی وارد صورت‌بندی تازه‌ای می‌شد که ماهیتا با ادوار پیش از خود تفاوت جوهری و اساسی داشت، امام حسین(ع) به مثابه وارث رسول الله(ص)، به رویارویی با انحرافات پرداخت که با سنت و سیره پیامبر(ص) در تعارض بود.
عضو هیات علمی گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد عنوان کرد: پیامبر(ص) در سه سال آغازین رسالت خود که در ادبیات سیره نویسان به دوره غیرعلنی دعوت نامبردار شده است، با تکیه بر شعار محوری «قولوا لا اله الله تفلحوا» همه اهتمام خود را مصروف معرفی توحید به جامعه شرک زده مکه نمود تا مناسبات اجتماعی و سیاسی ظالمانه پیر(شیخ) سالاری حاکم بر این شهر را در هم شکند و از مردم بخواهد تا از طاغوت و طاغوت صفتان دوری گزینند و با گروش به توحید که در ذات خود حاوی فلاح و رستگاری بود، خویشتن را از قید عبودیت غیر الله برهانند.
وی تصریح کرد: ۵۰ سال پس از درگذشت آن پیام آور توحید، امویان به شیوه تغلب که بعدها از سوی اندیشه ورزانی چون ماوردی و ابویعلی به «شیوه استیلا» موسوم شد و در کنار روش‌هایی مانند بیعت، رای اصحاب حل و عقد، و شورا نشست، خواستند جامعه اسلامی را از حیث مناسبات سیاسی و اجتماعی وارد صورت بندی جدیدی کنند و نظام شیخ سالاری جاهلی را که در پرتو تعالیم و آموزه‌های توحیدی پیامبر(ص) درهم شکسته شده بود، این بار در قالب یک نظام سلطانی بازسازی کنند تا خلیفه اموی به مثابه سلطان، نسبتی که با جامعه برقرار می‌کند، مبتنی بر رابطه راعی و رعیت باشد و فرمان او بی چون و چرا مطاع رعیت قرار گیرد و در این منظومه سیاسی، هیچ احدی حق اعتراض بر سلطان راعی نداشته باشد.
ناظمیان خاطرنشان کرد: در چنین بافت موقعیتی بود که امام حسین(ع) به مثابه پیشوای موقع شناس غیور و تیزبین، خطر انحراف از سیره رسول الله(ص) را دریافت و خطاب به امت او فرمود «الا و ان السّنَه قَد أميتت و انّ البدعّه قد احييت فان تسمعوا قولي و تطيعوا امري اَهدِکم سبيل الرّشاد؛ آگاه باشید که سنت مرده و بدعت آشکار شده است. اگر سخنم را بشنوید و نافرمانی نکنید، شما را به راه راست هدایت خواهم کرد».