به گزارش مشهد فوری، جوان 25ساله مشهدی و جویای‌نام، 4 سال پیش در گمنامی توانست دست به کار بزرگی بزند و با عملکردش در بازی‌های آسیایی2014 در عین ناباوری و ناامیدی مسئولان، مدال خوش‌رنگ طلا را برای کاروان ایران به ارمغان بیاورد.
محمد دانشور درحالی توانست این مقام را کسب کند که جزو امیدهای کسب مدال نبود، بودجه‌ای ویژه برای او در نظر گرفته نشده بود، دوچرخه 100میلیون‌تومانی ازسوی فدراسیون برایش تهیه نشده بود و با هزینه شخصی بالا، خود را برای حضور در این میدان سخت آماده کرده بود و همان 4سال پیش هم حریفان قدرتمند آسیایی، خود را برای کسب سکو آماده کرده بودند.
4 سال گذشت و دوچرخه‌سوار مشهدی باتجربه‌تر شد و در این مدت با حضور در رقابت‌های مختلف توانست به ورزشکاری پرمدال تبدیل شود و در مسابقات قهرمانی آسیا 2مدال طلا، یک نقره و یک برنز کسب کرد و فدراسیون در آستانه شروع بازی‌های آسیایی2018 جاکارتا یک مدال خوش‌رنگ طلا یا لااقل نقره را برای او کنار گذاشته بود. اردوها و تمرینات تیم ملی از بهمن96 آغاز شد و ورزشکاران خود را برای میدان بزرگ قاره کهن آماده کردند، اما چیزی که کمی کارشناسان را نگران می‌کرد، مصدومیت دانشور بود.
ملی‌پوش مشهدی سرعت پیش از بازی‌های آسیایی در مسابقات کاپ کلاس یک بین‌المللی چین پس از پایان بازی اول خود روی زمین افتاد و از ناحیه پهلو دچار مصدومیت شد، اما این برخورد با زمین باعث شکسته‌شدن دوش و طوقه دوچرخه او نیز شد. او در این مسابقه باوجود مصدومیت و آسیب‌دیدگی شدید دوچرخه خود در رقابت نیمه‌نهایی شرکت کرد، اما موفق به راهیابی به فینال نشد. به‌همین‌دلیل فدراسیون اقدام به خرید جدیدترین تجهیزات کرد و دوچرخه لوک سال2018 برای استفاده محمد دانشور در بازی‌های آسیایی جاکارتا2018 وارد ایران شد تا به دست دانشور برسد، اما متأسفانه دیر به دستش رسید و دانشور نتوانست پیش از بازی با آن تمرین کند و از آن در رقابت‌ها استفاده نکرد و با دوچرخه‌های2014 وارد میدان رقابت شد. بااین‌حال خرید دوچرخه بسیار گران است و هزینه 100میلیون‌تومانی را بر گردن فدراسیون گذاشته است.
اما در جاکارتا همه‌چیز برای دوچرخه‌سواران جور دیگری رقم خورد و تیم ملی متشکل از ۱۴ ورزشکار بدون کسب هیچ مدالی به کشور بازگشت. دانشور در رشته کایرین دستش از رسیدن به مدال دور ماند. او در دور مقدماتی در گروه خود ششم شد، اما راهی شانس مجدد شد. بااین‌حال بازهم توفیقی نداشت و بعد از حریفانی از تایلند، چین و قزاق در مکان چهارم قرار گرفت و جواز حضور در فینال را کسب نکرد. در ماده اسپرینت نیز همراه با احسان خادمی در یک‌هشتم نهایی از مسابقات حذف شد.
حالا دانشور کمتر از یک ماه است که از این مسابقات بازگشته و به گفته خودش در این مدت سوار دوچرخه نشده است. او 2 سال دیگر المپیک2020 را پیش‌رو دارد و باید خود را آماده نبرد در میدانی بزرگ‌تر کند، کاری که تنهایی پیش نمی‌رود و قطعا باید فدراسیون برنامه‌ای فراتر و نتیجه‌بخش‌تر از 4 سال گذشته داشته باشد.
او درباره وضعیت خود پس از این رقابت اظهار کرد: درحال‌حاضر یک ماه در فصل استراحت هستم و یک ماه دیگر تمرینات خود را برای حضور در مسابقات قهرمانی آسیا2019 که در بهمن‌ماه امسال برگزار می‌شود، پیگیری خواهم کرد. تمریناتم را با قدرت و محکم‌تر از قبل در مشهد آغاز می‌کنم و ادامه می‌دهم تا مدال دیگری برای ایران به دست آورم.
ملی‌پوش دوچرخه‌سواری مشهد ادامه داد: برای مسابقات جاکارتا تمرینات بیشتری داشتم، اما شرایط مساعد نشد و امکانات و تجهیزاتی که استفاده کردیم، مربوط به سال‌های قبل بود و نسبت به تیم‌های دیگر که وسایل به‌روزی استفاده می‌کنند، در سطح پایین‌تری قرار داشتیم.
دانشور دلیل ناکامی‌اش در جاکارتا را نرسیدن به اوج آمادگی خواند و ادامه داد: متأسفانه مصدومیت باعث شد به شرایط مطلوب نرسم و همان‌طور که سرمربی تیم عنوان کرد، در بحران روحی قرار داشتیم.
وی گفت: حریفانم در این دوره همگی قهرمانان جهان بودند و البته کسانی بودند که در مسابقات گذشته نیز همگی را پشت‌سر گذاشته و روی سکو رفته بودم. در کاپ آسیا که در چین برگزار شد، زمین خوردم و از ناحیه پهلو دچار آسیب‌دیدگی شدم و از قبل نیز در قسمت همسترینگ آسیب دیده بودم. به‌طورقطع می‌گویم اگر آسیب‌دیدگی نداشتم و با آمادگی کامل راهی جاکارتا می‌شدم، می‌توانستم دست‌پر بازگردم.
رکورددار اسپرینت ایران با بیان اینکه همه‌چیز آن‌طور که می‌خواستیم پیش نرفت، افزود: من برای گرفتن مدال طلای بازی‌های آسیایی اینچئون سختی‌های زیادی کشیدم و هزینه زیادی کردم و واقعا شرایط سختی داشتم. خدا هم کمک کرد و دعای مردم پشت ما بود و در سلامتی کامل راهی اینچئون شدم و با طلا بازگشتم. بااین‌حال قول می‌دهم در المپیک و مسابقات دیگر با انرژی بیشتر و تلاش مضاعف بتوانم برای کشورم افتخار کسب کرده و این ناکامی را جبران کنم.
وی درباره عملکرد ضعیف دیگراعضای کاروان و ناکامی تیم ایران بیان کرد: درخصوص عملکرد دیگر‌دوچرخه‌سواران من نمی‌توانم نظر بدهم، اما قطعا ازسوی فدراسیون باید این موضوع آسیب‌شناسی شود و امیدوارم در برنامه‌های آتی برای پیشرفت و جبران این ناکامی قدم برداشته شود.
دانشور ادامه داد: فعلا در حال طی‌کردن طول درمان و بازگشت به شرایط مساعد هستم؛ تازمانی‌که پزشک اجازه دهد و بتوانم بر روی چرخ بنشینم و خود را آماده رقابت‌ها کنم.
دارنده مدال طلای بازی‌های آسیایی اینچئون درباره وضعیت دوچرخه‌ها و دیگرتجهیزات خود نیز گفت: من در بازی‌های آسیایی اینچئون با دوچرخه و تجهیزات سال۲۰۱۰ رکاب زدم، اما پیش از مسابقات2018 از نظر تجهیزات و امکانات شرایط خوبی نداشتیم؛ البته اسپانسر داشتم، اما نه برای بازی‌های آسیایی. به‌همین‌دلیل فدراسیون باید برای تهیه لوازم و سخت‌افزارهایی که برای بازی‌های آسیایی لازم داشتیم، اقدام می‌کرد؛ اما داشتن لوازم جدید ۱۰ روز قبل از بازی‌های آسیایی دردی از ما را دوا نکرد. هر‌چه‌زودتر لوازم جدید به دستمان می‌رسید، بهتر بود؛ چراکه می‌توانستیم تمریناتمان را آنالیز کنیم و با دوچرخه‌های جدید تمرینات مناسب داشته باشیم و به آن‌ها عادت کنیم.